Sąd Najwyższy w wyroku II CSKP 8/21 uchylił orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, tym samym uwzględniając skargę kasacyjną wniesioną przez członków zespołu procesowego WKB – dr Tomasza Kwiecińskiego, dr Anitę Garnuszek i dr Wiktora Iwańskiego. W pisemnym uzasadnieniu Sąd Najwyższy wskazał, że
- roszczenia kontraktowe mają pierwszeństwo przed roszczeniami z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. SN podzielił panujący w doktrynie pogląd, wskazujący na pomocniczy charakter i zastosowanie przepisów statuujących odpowiedzialność na podstawie art. 405 KC, w szczególności, gdy istnieje stosunek umowny. Wykluczono również zasadniczo zbieg roszczeń opartych na powyższych podstawach.
- w przypadku kiedy warunki wystawienia i korzystania z gwarancji bankowej zostały uregulowane w umowie między zleceniodawcą i beneficjentem gwarancji (co jest standardem w umowach zawieranych w oparciu o warunki kontraktowe FIDIC) nienależyte skorzystanie przez zamawiającego z udzielonej przez wykonawcę gwarancji bankowej powinno być ocenione jako nienależyte wykonanie tego zobowiązania i w związku z tym sąd powinien ocenić wszystkie przesłanki warunkujące przypisanie odpowiedzialności odszkodowawczej, czyli między innymi powinien ustalić, czy wykonawca na skutek nienależytego wykonania zobowiązania przez zamawiającego poniósł szkodę. Nie jest natomiast prawidłowe kwalifikowanie takiego zdarzenia w reżimie ewentualnego bezpodstawnego wzbogacenia beneficjenta gwarancji.
- Ocena, czy wykonawca poniósł szkodę powinna być dokonywana w świetle stanu faktycznego i prawnego z chwili zamknięcia rozprawy, a zatem sąd orzekający powinien wziąć pod uwagę wszelkie prawnie relewantne okoliczności, które miały miejsce już po skorzystaniu przez zamawiającego z udzielonej gwarancji.
